EN ALMA PINTA

A voz Camilo chégame coas maus

da terra en colo submetida sempre

nas orixes, onde o río pronúncia

coiro mangallona bouzós tal mar

de pan que ferve e canta e tenta a Luz

do pintor que xa dorme a pé de moa

dende neno tan listo e luminoso

en arte de non ser xamais escuezo

na memoria dos seus que somos todos.

Velaí a obra como a labra de ourive

mar levado, periplo de mornura

incesante dunha mau que recrea

as orixe e é denuncia no espacio

que cabe nun colo de grito, alen

do océano: Muller

preta da infancia e adul(tez) hermosas

e mancadas por tempo inacabado

da impaciencia. Aquí están as outras cores

do soño gabeando polas naos

de ver terra firme e ancha, libre e eterna, xa.

Esta web utiliza cookies propias y de terceros para su correcto funcionamiento y para fines analíticos. Contiene enlaces a sitios web de terceros con políticas de privacidad ajenas que podrás aceptar o no cuando accedas a ellos. Al hacer clic en el botón Aceptar, acepta el uso de estas tecnologías y el procesamiento de tus datos para estos propósitos. Más información
Privacidad